දැනේ සහනයක් තපෝ බිමක තරම්

ජීවිතය ඇත්තේ විඳවන්ට නොව විඳින්ටයි. හැමදාම දුකම දකින්න පුරුදු උනහම ජීවිතේ පෙනෙන්නේත්, දැනෙන්නේත්, ඇහෙන්නේත් දුකම විතරමද මන්දා.
ජීවිතයට අවශ්ය අනවශ්ය දෑ සියල්ල ලංකරගෙන, තවත් සැපම සොයමින්, භෘතික සැප සම්පත් කඳු ගොඩ ගසන පිරිස් දුටුවිට මට ඇති වන්නේ් කණගාටුවක්.
”මට මගේ් නංගී ගැන දුකයි, ඈ වෙහෙස වෙන්නේ සල්ලි හම්බ කරන්නමයි” මගේ යෙහෙළියක් දිනක් පැවසූවා.
”ඉතින් එකෙ වැරැද්දක් තියෙනවද? ” මා විමසුවා
”ඔව්, ඔවුන්ට අනෙක් අය වෙනුවෙන් කාලය වැය කරන්න බෑ. ඔවුන් හිතන්නේ් මුදල් ජීවිතය කියා. ඒත් මුදල් වලට මිනිස් ගුණ ධර්ම මිලදී ගන්න බෑ” ඇය පැවසුවා.
”ඒත් ඒ අයගෙන් අන් අයටවත් ලෝකයටවත්, කරදරයක් වෙන්නේ නෑනේ” මම පැහැදිලි කලා
”ලෝකේ ජීවත් වෙනවා කියන්නේ අන් අයට කරදර නොකර ඉන්න එක විතරක් නෙමේ, මිනිස්සු සල්ලි පසු පස දුවද්දී ඔවුන්ට ජීවත් වෙනවා කියන දේ අමතක වෙනවා”
බලාගෙන ගියහම ඈ කියන කථාවත් ඇත්ත
බොහෝ දෙනෙක් හිතන්නේ,”අරයට වැඩියෙන් යමක් මට ළං කරගන්නයි” ඉගෙන ගන්නත් ඕනෙ, මුදල් හරි හම්බ කරන්නත් ඕනෙ, විප්ලව කරන්නත් ඕනෙ, වෙනස් වෙන්නත් ඕනෙ ඒත් මේ සියල්ල අතර අපි ජීවත් වෙන්නත් ඕනෙ. අපට ජීවත් වෙනවා කියලා හැගෙද්දී තපෝ බිමක තරම් සහනයක් දැනෙනු ඇතැයි මට සිතේ
ජීවිතයේ සෘන්දර්යය සොයා යන්නන්ටනම් මේ ලියැවීම් සොඳුරු අඩහැරයක් වෙනවාට සැක නැත.